Rođen u Beogradu u zemljoradničkoj porodici od oca Milutina i majke Marije.

U Radio Televiziji Srbije radio je od 1980 do 1994 godine, prošao je sve stepenice od organizatora do direktora i potpisao realizaciju više od 400 emisija (nedeljne i muzičke magazine, šou programe) i realizovao nekoliko igranih serija od kojih kao direktor, Volim i ja nerandže no trpim, Srećni ljudi, Kraj dinastije Obrenović.

U juna 1994 godine prelazi u producentsku kuću KOMUNA gde kao direktor filma sa rediteljem Emirom Kusturicom radi filmove Podzemlje i Crna mačka beli mačor. Ovi filmovi dobili su brojne nagrade među kojima su Zlatna Palma na Kanskom i Srebrni Lav na Venecijanskom festivalu.

U periodu od 1997 do 2004 na čelu je skoro svih projekata koje je Komuna radila a između ostalih i filmova: Lajanje na zvezde,Sivi kamion Crvene boje, Normalni ljudi,Tajna porodičnog blaga, A sad adio i tv serija Bila jednom jedna zemlja reditelja Emira Kusturice, Svaštara Duška Radovića,Lisice kao i Porodično blago i Stižu dolari autora Siniše Pavića.

U septembru 2005 godine osniva Košutnjak film i ispisuje novu stranicu u srpskoj televizijskoj i filmskoj produkciji realizujući filmove Gde cveta limun žut, Kneževina Srbija, Kraljevina Srbija, Doba Dundjerskuh, Ranjeni Orao, Gde je Nađa, Crveni makovi, Kad ljubav zakasni, Šešir Profesora Vujića i Branio sam Mladu Bosnu, Ime naroda i najgledanije tv serije na ovim prostorima: Bela ladja, Ono naše što nekad bejaše, Ranjeni orao,Greh njene majke, Moj rođak sa sela, Nepobedivo srce, Cvat lipe na Balkanu, Šešir Profesora Koste Vujića, Samac u braku, Branio sam Mladu Bosnu, Jedne letnje noci, Junaci našeg doba, Beležnica profesora Miškovića, Slučaj porodice Bošković…

Na zvaničnoj listi gledanosti „svih vremena“, tv programa u Srbiji na prvih pet mesta su igrane serije, od koji su četiri koje je realizovao Košutnjak film i to: 1.Ranjeni orao, 3.Moj rođak sa sela, 4.Greh njene majke, 5.Bela lađa.

Režirao je dokumentarni film Žarkovo priča koja traje, u kom je ispričao priču o svom zavičaju.

U zadnjih 15 godina Zoran je sa Košutnjak filmom realizovao 28 projekata za koje su dobili 55 autorskih, glumačkih i producentskih nagrada na međunarodnim i domaćim festivalima.

U dosadašnjoj karijeri uradio je 27 igranih serija što je svojevrstan rekord u našoj tv produkciji. Pored tv serija uradio je 26 igranih fimova.

Dobitnik je nagrade ZLATNI BEOČUG za trajan doprinos kulturi Beograda.

Predsednik je NEZAVISNOG UDRUŽENJA PRODUCENATA SRBIJE

Član je predsedništva GUPACIJE ZA KINEMATOGRAFIJU Privredne Komore Srbije

Član je AKADEMIJE FILMSKE UMETNOSTI I NAUKE

Ima dve ćerke,Katarinu i Isidoru

Siniša Pavić rođen je u Sinju 1933. godine, diplomirao na Pravnom fakultetu u Beogradu 1956.

Prvi roman „Višnja na Tašmajdanu“ nakon velikog uspeha pretočen je u scenario za istoimeni film.

Njegov drugi roman „Vruć vetar“ (1980) adaptiran je za istoimenu TV seriju a prikazivana je u Češkoj, Mađarskoj, Rumuniji, Bugarskoj i Austriji i u nekim zemljama proglašena je za najbolju TV seriju ikada prikazanu.

Autor je scenarija za filmove: „Višnja na Tašmajdanu“, „Otpisani“, „Avanture Borivoja Šurdilovića“, „Laf u srcu“, „Čudo neviđeno“, „Moljac“, „Nema problema“, „Poltron“, „Bolji život“, „Tajna porodičnog blaga“, filmski serijal „Tesna koža“.

Napisao je četrnaest istorijskih TV drama i serijala. Autor je najgledanijih TV serija u istoriji RTS.

Od „Vrućeg vetra“ preko „Boljega života“, „Srećnih ljudi“, „Porodičnog blaga“ do serije „Stižu dolari“, Siniša Pavić ispisuje hronike našeg društva, priča o tome kako bi Srbi voleli da žive i kakav im je zapravo život.

Neobične sudbine, zanimljiva dešavanja u aktuelnom trenutku, živopisni likovi u izvođenju najboljih domaćih glumaca, gotovo tri decenije njegove serije čini gledanim i vanvremenski popularnim.

Diplomirao na filozofskom fakultetu u Sarajevu, gde je magistrirao sa temom iz srpske srednjovekovne književnosti.

Školske 1991/92. godine bio lektor na moskovskom univerzitetu MGU „Lomonosov“. Dugogodišnji urednik i glavni urednik umetničkog programa TV Sarajeva, a od 1993. urednik u igranom programu RTS.

Od više stotina TV naslova u čijoj je realizaciji učestvovao izdvaja TV serije: „Nedeljni zabavnik“, „Top lista nadrealista“, „Dom za vešanje“, „Bila jednom jedna zemlja“, „Život je čudo“, „Porodično blago“, „Stižu dolari“, „Složna braća“, „Bijelo dugme – nakon svih ovih godina“, noćni program „I noć i dan“, „Svaštara Duška Radovića“, „Lisice“, kao i filmove : „Ovo malo duše“, „Moj brat Aleksa“, „Dom za vešanje“, „Undergraund“, „Crna mačka, beli mačor“, „Lajanje na zvezde“, „Sivi kamion crvene boje“.

Katarina Ralević (devojačko Janković), rodjena je 25. maja 1991.godine u Beogradu.

Posle završene XIII Beogradske gimnazije, upisuje Fakultet Dramskih Umetnosti u Beogradu, odsek dramaturgija.

Nakon diplomiranja upisuje i završava master studije na Met Film School (University of West London) u Berlinu, odsek filmska režija.

Tokom studija radila je kao saradnik na scenariju igrano-dokumentarnog filma “Doba Dundjerskih” u produkciji Košutnjak Filma.

Godine 2014. pisala je dramatizaciju predstave “Volvo Kamioni” koja se igrala u Ateljeu 212, a potom i bila jedan od autora predstave “Wtf are we doing here?” u produkciji Mixer House koja je bila na repertoaru Jugoslovenskog Dramskog pozorišta.

Tokom master studija režirala je i pisala nekoliko kratkih filmova. Godine 2017. režira kratki film “Norveška” koji je finansiran od strane Filmskog Centra Srbije. Iste godine biva primljena na “Sarajevo Talents” u okviru Sarajevskog Filmskog festivala. Bila je član komisije Filmskog Centra Srbije za finansiranje studentskih filmova 2018.godine, i član komisije za finansiranje razvoja scenarija 2020.godine.

Autor je 84. epizode igrane serije “Slučaj porodice Bošković”, zajedno sa Ninom Džuver, koju je ujedno i producirala u okviru produkcijske kuće Košutnjak Film.

Završila je osnovnu i srednju školu u Beogradu gde je rodjena (8.4.1998 ) i odrasla, upisala je glumu na Akademiju Umetnosti na klasi Milana Neškovica 2017. godine.

Počela je da se bavi glumom jos kao dete sa 12 godina kada je dobila ulogu u seriji Šešir profesora Koste Vujića gde igra Milicu. Tokom pohađanja škole za glumu Dadov 2013. godine dobila je ulogu Alise filmu Ničije dete u režiji Vuka Ršumovića za koju je dobila nagradu na 50. Filmski susreti Niš 2015. za Izuzetnu glumacku kreaciju u filmu. Takođe je imala priliku da prisustvuje sa ekipom filma i kolegom Deniom Murićem na Venecijanskom filmskom festivalu ‘’Mostra Internazionale d’Arte Cinematografica della Biennale di Venezia‘’ na kom je
film dobio tri nagrade. Te iste godine dobila je nagradu na Festivalu domaćih igranih serija (FEDIS) za zapaženu
ulogu Erži u seriji Jedne letnje noći.

Tokom studiranja dobila je tri nove uloge u serijama Slučaj porodice Bošković, Junaci našeg doba, Beležnica profesora Miškovića, takođe je imala priliku da glumi u filmu Ime naroda u reziji Darka Bajića.

Snimila je i par studentskih filmova kao sto su Jednoga dana (režija Reljin Sava) i Nepovezan (režija Bulatović Isidora). Pojavljuje se i u muzičkom spotu srpskog benda Buč Kesidi koji je režirala Vedrana Vukojevic za pesmu Curimo po asfaltu.

Isidora i dalje vredno radi u Srbiji na novim projektima koji ce tek biti prikazani na velikom platnu, dva koja su u režiji mladog i talentovanog Siniše Cvetića, takođe je imala čast da budeodabrana da glumi u dugo očekivanom filmu Lordana Zafranovića…

Rođen 31. decembra 1966. godine u Sarajevu.  Diplomirao je na Katedri za dramaturgiju Fakultet dramskih umetnosti u Beogradu, gde je predavač od 1999. godine.

2006. godine izabran je u zvanje docenta, a 2011. u zvanje vanrednog profesora.

Bio je scenarista, ko-scenarista i saradnik na scenariju za 12 dugometražnih igranih filmova i dva dugometražna dokumentarna filma. Sam je režirao dva filma po sopstvenom scenariju: „Sivi kamion crvene boje“ i „Žena sa slomljenim nosem“.

Film Sivi kamion crvene boje (2004.), koji je i režirao, dobio je 11 međunarodnih nagrada na 40 festivala, (uključujući i nagradu Ministarstva kulture Nemačke za najbolji film), kao i 13 nagrada na domaćim festivalima.

Godine 2007. bio je ko-scenarista filma Klopka (2007.), prvog srpskog filma koji je ušao u uži izbor za nagradu Oskar, i prvog srpskog scenarija čija su prava za rimejk otkupljena u Holivudu.

Radio je i kao saradnik za međunarodne odnose ispred Jugoslovenska kinoteka|Jugoslovenske kinoteke.

Filmografija

(dugometražni igrani filmovi)

• Kaži zašto me ostavi (1993. ko-scenarista)
• Ubistvo s predumišljajem (film) (1996. saradnik na scenariju)
• Stršljen (1998. ko-scenarista)
• Nebeska udica (2000. ko-scenarista)
• Normalni ljudi (2001. ko-scenarista)
• Nataša (2001. scenarista)
• Sivi kamion crvene boje (2004. režiser i scenarista)
• Eduart (2007. saradnik na scenariju)
• Klopka (film iz 2007)|Klopka (2007. ko-scenarista)
• Ljubav i drugi zločini (2008. ko-scenarista)
• Mikro eglima (grčki: Mali zločin) (2008. saradnik na scenariju, supervizor)
• Žena sa slomljenim nosem (2010. režiser i scenarista)
• Krugovi (2013. scenarista)
• Branio sam Mladu Bosnu (2015. scenarista)

Boris Čakširan poznat je kao kostimograf i scenograf, a od 1995. godine samostalno stvara i kao koreograf i reditelj.

Njegove kostimografije realizovane su za mnogo velikih projekata u zemlji ali i van nje. Stvara u pozorištu, na televiziji i na filmu. U svom dugogodišnjem iskustvu imao je prilike da sarađuje sa najvećim kompanijama za izradu kostima u svetu, kao što su Western Costume Company, Holivud, Berman’s & Nathan’s, London, kao i Boljšoj Teatar u Moskvi.

Boris je višestruki umetnik koji je učestvovao na preko 50 umetničkih izložbi uključujući i Praški Kvadrienale 1987. Do sada je ostvario preko 170 kostimografija i preko 40 scenografija za teatar, 20 kostimografija za TV drame i serije (Kraj dinastije Obrenović, Crni Gruja, Vratiće se rode, Otvorena vrata, Senke nad Balkanom, Koreni, Kralj Petar I, Toma…) i preko 30 filmskih kostimografija (Spasitelj, Ubistvo sa predumišljajem, Tito i ja, Ime naroda, Kralj Petar I, Ivkova slava, Stršljen, Branio sam Mladu Bosnu, Dobra žena, Princ Rastko Srpski…). On je takodje realizovao i preko 30 koreografija i 10 režija u teatru. Radio je u SAD, Velikoj Britaniji, Italiji, Izraelu, Poljskoj, Rumuniji, Sloveniji, Bosni i Hercegovini i Hrvatskoj.

Godine 1992. on počinje da radi u oblasti nezavisne umetničke scene i alternativnog obrazovanja, u oblasti kostimografije, teatra, plesa i umetnosti u terapiji. Kao pedagog i predavač gostovao je na više festivala i medjunarodnih susreta u svetu (SAD, Velika Britanija, Izrael, Italija, Poljska, Rumunija, Slovenija, Bosna i Hercegovina) sarađujući i sa univerzitetima u SAD (Duke, Duram), Izraelu (Tel Aviv, Jerusalem i Haifa) i Italiji (Parma). Kao gost pedagog radio je 7 godina za festival savremenog plesa u Bytomu u Poljskoj i 6 godina kao gostujući koreograf u elitnoj školi za savremeni ples u Izraelu – MASPA / Mateh Asher School for Performing Arts, Gaaton.

Godine 1998. on osniva ERGstatus kao seminar savremenog plesa u Beogradu sa internacionalnim umetnicima kao pedagozima, a koji od 1999. počinje sa radom i u formi nezavisnog i inkluzivnog plesnog teatra.

Pored brojnih nagrada i priznanja Boris je osvojio Kristalnu Prizmu 1995. koja predstavlja Jugoslavenski ekvivalent za USA Academy Awards, za kostimografiju filma “Ubistvo sa predumišljajem”. Zlatnu antenu za najbolju kostimografiju za TV seriju u sezoni 2017/18. godine za „Senke nad Balkanom“, a 2018/19. godine za kostime za serije „Kralj Petar I“ i „Koreni“. Boris je takodje bio nagradjen sa mnogo godišnjih nagrada kao: Godišnja nagrada za najbolju kostimografiju za TV Beograd 1991, 1994, 1995. godine i ULUPUDS Godišnja nagrada za kompletan umetnički rad za 1994. i 1996. godinu. On je bio i ArtsLink stipendista za usavršavanje u oblasti teatra u Mineapolisu, Minesota, SAD, u Illusion Theatre u 1996. godini. U oblasti koreografskog rada, na Festivalu koreografskih minijatura u maju 2000. godine, osvojio je drugo mesto i medaljon UBUS-a.

Posebno se ističe Borisov rad u različitim formama dramskog obrazovanja, plesnih i dramskih radionica, drame u edukaciji i plesne terapije sa različitim marginolizovanim grupama (decom i mladima, starima, LGBT populacijom, ratnim vojnim veteranima, izbeglicama, osobama sa invaliditetom, i drugim…). Tako sa grupom umetnika osniva IIAN – International Inclusion Arts Network (Internacionalnu mrežu inkluzivnih umetnosti) 2012. godine na prvoj svetskoj konvenciji posvećenoj inkluzivnim umetnostima u Wašingtonu, SAD, sa potrebom da se primeri dobre prakce u ovoj oblasti prepoznaju, unaprede i osnaže u celom svetu.

Član je i osnivač mnogih umetničkih udruženja u zemlji i van nje. Aktivni je član više strukovnih udruženja u kojima je radio i kao član predsedništva; ULUPUDS – Udruženje primenjenih umetnika i dizajnera Srbije, UBUS – Udruženje balteskih umetnika Srbije, CEDEUM – Centar za dramu u edukaciji i umetnosti, ANET – Asocijacija nezavisnih teatara, NKSS – Nezavisna kulturna scena Srbije, ASSITEJ Srbija – Udruženje za razvoj pozorišta za decu i mlade, i mnoge druge. Umetnički je direktor ERGstatus-a i Festivala društveno angažovanog teatra „Van okvira“ u Beogradu.

Rođen 19. aprila 1967.god. u Beogradu, SFRJ. Diplomirao FTV kameru na Fakultetu dramskih umetnosti u Beogradu. član Srpske Asocijacije Snimatelja, SAS

2005. Nipkow stipendija u trajanju od četiri meseca

2005. Završio Master Class sa Anthony Dod Mantle-om u organizaciji Evropske Filmske Akademije u Berlinu.

2007/ 2010/ 2014/ 2017. FIPRESCI nagrada

2014. nagrada Udruženja filmskih umetnika Srbije za filmsko stvaralaštvo u 2014.

Filmografija:

• 2017 TV series: Roots, original title Koreni:, directed by Ivan Živković
• 2016 Film: On the Milky Road, original title: Na mliječnom putu, directed by Emir Kusturica
• 2016 TV series: Babb al Bedaya, directed by Ahmed Khaled
• 2015 Film: Gorčilo, directed by Milan Karadžić
• 2014 Film omnibus: Jednaki, story directed by Igor Stoimenov
• 2014 Film: See You in Montevideo, original title: Montevideo, vidimo se!, directed by Dragan Bjelogrlić.
• 2014 Film: The Man Who Defended Gavrilo Princip, original title: Branio sam Mladu Bosnu, directed by Srđan Koljević.
• 2010-2014. 2 films and TV series: Montevideo, God Bless You, original title: Montevideo, bog te video, directed by Dragan Bjelogrlić.
• 2010 Film: The Woman with a Broken Nose, original title: Žena sa slomljenim nosom, directed by Srdjan Koljević.
• 2007-2008 TV series: The Storks Will Return, original title: Vratiće se rode, directed by Goran Gajić.
• 2007 Film: The Fourth Man, original title: Četvrti čovek, directed by Dejan Zečević.
• 2006 Documentary Zabranjeni bez zabrane, directed by Dinko Tucaković.
• 2005 Film Potera za sreć(k)om, directed by Milorad Milinković.
• 2003 Film The Red-Colored Grey Truck, original title: Sivi kamion crvene boje, directed by Srdjan Koljević.
• 2003 Documentary: Rubber Soul Project, directed by Dinko Tucaković.
• 1999 Documentary: Jasmina und der Krieg directed by Dinko Tucaković.
  

Rođen 1944. godine u Maslinici na otoku Šolti kao drugi od tri sina oca Ivana, pomorca rodom iz Šibenika i majke Marije rodom s otoka Šolte. Prve godine života proveo je s majkom i starijim bratom Zdenkom u izbjeglištvu, u Ell Shatu na Sinaju. Mlađi brat Andrija rođen je 1947 kad se obitelj nakon rata ponovo vratila u Split, gdje je Lordan proveo svoje djetinjstvo i završio Pomorsku školu. Zatim je diplomirao književnost i likovnu umjetnost na Visokoj pedagoškoj akademiji u Splitu. Filmsku režiju je diplomirao na Filmskoj akademiji u Pragu 1971 godine u klasi „oskarovca“ Elmara Klosa. Magistar je režije.

Po povratku sa studija, od 1971. živi i stvara u Zagrebu. Od 1991. do kraja 1994. živi u Parizu, u tome jednu godinu – 1992. živi i radi u Beču. Od 1995. do 2005. živi i stvara u Pragu, a od 2005. do 2011. radi u Zagrebu TV serijal o Titu „Posljednji svjedoci testamenta“.

Filmom se bavi od najranije mladosti. Od početka 60-ih kao šesnaestogodišnjak počinje snimati amaterske eksperimentalne filmove. U profesionalnoj produkciji režira od 1965. godine kratkometražne, srednjemetražne i cjelovečernje igrane, dokumentarne i dokumentarno-eksperimentalne filmove i televizijske serije. Svoj život je u cijelosti posvetio istraživanjima u svijetu filmske umjetnosti i do sada je napravio ukupno oko 80-ak filmova. U većini svojih filmova je režiser i scenarist. Za vrijeme života i rada u Pragu bavio se pedagoškim radom na FAMU, kao profesor režije. Otac je troje djece iz dva braka, sina Ivana i blizanaca, sina Lava Lordana i kćerke Loredane.

Rođen je 1. novembra 1954. godine u Beogradu, tadašnja FNRJ, današnja Srbija. Diplomirao na Fakultetu Dramskih Umetnosti u Beogradu – odsek filmska i tv režija.

Na filmu debituje 1983. filmom Stepenice za nebo. 1987 godine realizuje u svojoj režiji film Dogodilo se na današnji dan. 1993. godine nakon 3 godine čekanja u postprodukciji prikazan je film Bolje od bekstva sa kojim je osvojio mnogobrojne nagrade (Zlatna mimoza za režiju, nagrade za ton, montažu, muziku, scenario i za najbolju mušku ulogu na festivalu u Herceg Novom).

1998. premijerno je prikazan film Povratak lopova. 1999. godine premijerno je prikazan film Nož koji je odgledalo u bioskopima blizu 650 000 gledalaca. Ovaj film se nalazi takođe na spisku najboljih 100 srpskih filmova u periodu 1911 – 1999. Nakon 10 godina čekanja i priprema za realizaciju i nedostatka novčanih sredstava 2002 godine premijerno je prikazan i film Lavirint koji je takođe imao veliku gledanost i popularnost.
Tokom devedesetih radio nekoliko epizoda serija Otvorena vrata i Gore Dole. Režirao i tv film Kir Janja.

Od 2007. režirao serije Ulica lipa, Sva ta ravnica, Jagodići, Ubice mog oca, Državni službenik kao i pojedine epizode serija Senke nad Balkanom, Žigosani u reketu, Otvorena vrata, Pozorište u kuci, Švindleri.

Za seriju Jagodići dobio je Dve zlatne antene za najbolju režiju.

Rođen u Beogradu, Srbija, 26.02.1994. godine. Od 2013. do 2016. studira filozofiju na Filozofskom fakultetu, Univerziteta u Beogradu. Od 2016. godine studira filmsku i TV režiju na Fakultetu dramskih umetnosti u Beogradu.

Tokom studija je režirao nekoliko kratkih filmova od kojih su neki bili prikazivani i nagrađivani na festivalima (Kompromis, Nemi Krik, Dinosaur, Izvršenje).

U saradnji sa producentskom kućom Košutnjak Film i uz podršku Filmskog Centra Srbije snimio je svoj debitantski film Usekovanje, koji je imao internacionalnu premijeru u takmičarskoj selekciji Međunarodnog filmskog festivala u Moskvi, gde je osvojio nagradu Srebrni Đorđe za najboljeg reditelja i nagradu publike. Film je na SOFESTU 2022 osvojio nagradu publike, dok je na Filmskim Susretima u Nišu 2022. godine osvojio tri glumačke nagrade.

Trenutno razvija još dva dugometražna igrana filma u produkciji Košutnjak Filma, umetničku satiru pod nazivom “Jorgovani” i istorijsku dramu o hajducima.

David Jakovljević, rođen 1996. u Valjevu, apsolvent dramaturgije na Fakultetu dramskih umetnosti.

Prvi profesionalni angažman imao je na seriji „Tajne vinove loze“, zatim je napisao scenario za dugometražni film „Usekovanje“, koji je dobio podršku na konkursu Filmskog centra Srbije za debitantsko ostvarenje. „Usekovanje“ je režirao dugogodišnji saradnik Siniša Cvetić, pod pokroviteljstvom Košutnjak filma i film je osvojio nagrade na domaćim festivalima (Sopot, Niš), kao i na festivalu u Moskvi.

Trenutno su u jeku pripreme za drugi dugometražni film mladog tandema – „Jorgovani“, ponovo uz podršku Košutnjak filma. Isti autorski tim razvija i istorijsku dramu o hajducima, koja je pod naslovom „Bilo jednom na Balkanu“ dobila podršku FCS-a na konkursu za razvoj scenarija 2018.

Milovan Vitezović srpski pisac, dugogodišnji urednik igranog programa TV Beograd i glavni urednik umetničkog programa RTS, sada profesor filmskog i televizijskog scenarija na katedri Dramaturgije Akademije Umetnosti.

Piše pesme, romane, drame, filmska i TV scenarija, eseje, kritike i aforizme. Objavio je više od četrdeset knjiga u preko 180 izdanja. Autor je 11 romana, koji su svi bili bestseleri.

Knjige je objavljivao na nemačkom, engleskom, italijanskom, slovenačkom, ruskom, makedonskom, grčkom, rumunskom i hebrejskom jeziku.

Za televiziju je pisao scenarija za drame „Šešir profesora Koste Vujića“ i „Snohvatice“ 1 i 2; za igrane televizijske serije „Dimitrije Tucović“ (8 epizoda), „Pripovedanje Radoja Domanovića“ (8 epizoda) i „Vuk Karadžić“ (16 epizoda).

Pisao je scenarija za igrane celovečernje TV filmove: „Mesto susreta Beograd“ i „Srebro na Odisejevom putu“ za evropske televizije ORF i ZDF.
Sa Zdravkom Šotrom radio je scenarija po svojim romanima „Lajanje na zvezde“ (nagrada festivala Herceg Novog i Zlatna novosadska arena) i „Čarape kralja Petra“ (čeka realizaciju).

Realizaciju čeka i nanovo napisani scenario za „Šešir profesora Koste Vujića“ za bioskopski film i istoimenu televizijsku seriju.

Pored scenarija „Gde cveta limun žut“, pisao je scenarija za dokumentarne filmove „Branislav Nušić“ i „Karađorđe“ i „Srpska revolucija“ (5 filmova). Među brojnim nagradama koje je dobio, izdvaja se nagrada za scenario televizijske serije „Vuk Karadžić“

Marinela Spasenović rođena je u Beogradu. Filmskom šminkom i maskom bavi se od 1995. godine.

Svoje znanje i iskustvo sticala je radeći sa najvećim svetskim filmskim šminkerima i frizerima:Vittorio Sodano, Aldo Signoretti, Mario Michisanti, Franco Corridoni, Daniel Parker.

Filmovi koje je radila učestvovali su na svim domaćim i svetskim filmskim festivalima.
Bila je deo tima šminkera, na filmu APOCALYPTO u režiji Mela Gibsona, koji je imao nominaciju za Oskara za najbolju šminku.

Dobitnica je nagrade Kristalna prizma za najbolju masku, za film KRUGOVI, u režiji Srdana Golubovića.

Filmografija

• Crna Svadba (2020.) directed by Nemanja Cipranić
• Tajkun (2020.) directed by Miša Terzić
• The Outpost (2019.) directed by Marc Roskin, Jonathan Glassner
• Otac (2018.) directed by Srdan Golubovic
• Zaspanka Za Vojnika (2017.) directed by Predrag Antonijević
• Nemanjici (2017.) directed by Marko Marinković
• Branio Sam Mladu Bosnu (2014.) directed by Srđan Koljević
• Sword Of Vengeance (2013.) directed by Jim Weedon
• Ironclad Battle For Blood (2012.) directed by Jonathan English
• Three Days To Kill (2013.) directed by Mcg
• Krugovi (2011.) directed by Srdan Golubović
• Jagodići (2011.) directed by Miroslav Lekic
• Gorki Plodovi (2008.) directed by Siniša Kovačević
• Apocalypto (2007.) directed by Mel Gibson
• Fade To Black (2005.) directed by Oliver Parker
• Stvar Srca (2004.) directed by Miroslav Mika Aleksić
• All The Invisible Children (2005.) directed by Emir Kusturica
• El Ridendo L Ucisse (2004.) directed by Florestano Vancini
• The Heart In The Well (2004.) directed by Alberto Negrin
• Life Is A Miracle (2002.) directed by Emir Kusturica
• The Bankers Affair (2001.) directed by Giuseppe Ferrara
• Belgrado Sling (2001.) directed by Riccardo Donna
• La Crociera (2000.) directed by Enrico Oldoini
• L’impero (2001.) directed by Lamberto
• Super 8 Stories (2001.) directed by Emir Kusturica
• I Dimenticati (2001.) directed by Piero Livi
• Il Furto Del Tesoro (2000.) directed by Alberto Sironi
• Mehanizam (1999.) directed by Đorđe Milosavljević
• Morte Di Una Ragazza Per Bene (1998.) directed by Luigi Perelli
• Mare Largo (1998.) directed by Ferdinando Vicentini Orgnani
• Bure Baruta (1998.) directed by Goran Paskaljević
• Spasitelj (1997.) directed by Predrag Gaga Antonijević
• Tri Letnja Dana (1996.) directed by Mirjana Vukomanović
• Do Koske (1996.) directed by Boban Skerlić
• Lepa Sela Lepo Gore (1995.) directed by Srđan Dragojević

Rođen 1947. godine u Zrenjaninu, a od 1948. godine živi i radi u Beogradu.

Po završenoj gimnaziji je studirao na Filozofskom Fakultetu u Beogradu.

Muzičko obrazovanje je stekao u beogradskim školama „Dr. Vojislav Vučković“ i „Stanković“, kao i na privatnim studijama u Parizu. Umetničkim radom se aktivno bavi od 1965. godine.

Ceo radni vek proveo je kao slobodan umetnik u okviru Udruženja kompozitora Srbije sa statusom istaknutog umetnika. Komponuje muziku za pozorište, film i televiziju, popularne i dečije pesme, instrumentalne kompozicije i aranžmane, što do sada čini nekoliko stotina dela različitih žanrova.

Bavi se dirigovanjem u pozorištu, koncertima, festivalima i RTV snimanjima. Sarađivao je sa TV Beograd kao muzički saradnik i urednik od 1968. godine. Učestvovao je na većem broju muzičkih, pozorišnih i filmskih festivala u zemlji i inostranstvu, gde je više puta nagrađivan.

Radoslav Vladić jedan je od najznačajnijih autora jugoslovenskog alternativnog (eksperimentalnog) filma. Njujorški Muzej moderne umetnosti (MOMA) uvrstio je u svoj arhiv, u program EUROPEAN AVANT-GARDE CINEMA 1960-1980, njegov film „KUĆA“ (THE HOUSE), zajedno sa radovima autora kao što su Wim Wenders, Werner Nekes, Gabor Body i dr…

• Član Udruženja filmskih umetnika Srbije (UFUS),
• Član Akademije filmske umetnosti i nauke (AFUN
• Član Evropske Filmske Akademije (EFA)

Nagrade i priznanja:

Za celokupan autorski i snimateljski rad Vladić je osvojio 142 domaće i međunarodne nagrade.
Za snimateljske radove iz profesionalnog opusa dobio je sve postojeće jugoslovenske i srpske najviše nagrade za filmsku fotografiju – za igrane filmove, kratkometražne i promotivne

• Veliku zlatnu Arena, Pula, 1987,
• tri Velike Zlatne medalje „Beograd“, 1986, 1991, 2002,
• sedam Zlatnih mimoza, 1994, 1995, 1996, 2000., 2001, 2004, 2011,
• tri Novosadske Arene, 2000, 2004, 2005,
• tri Kristalne prizme, 1995, 1996, 2013. (trijenalna),
• Plaketu Jugoslovenske kinoteke za izuzetan doprinos našem filmu, 2006,
• Nagradu Bečke laboratorije Synchro FILM & video, za celokupan doprinos srpskoj i crnogorskoj kinematografiji, 2006,
• Nagradu za najbolji snimateljski rad, na 15. medjunarodnom filmskom festivalu u Minsku,
• Godišnju nagradu UFUS-a za filmsko stvaralaštvo u 2008. godini,
• Nagradu za najbolji snimateljski rad na međunarodnom filmskom Festivalu Avanca (Portugal), 2011,
• Nagradu Zlatna antena za najbolju kameru na 1. Festivalu domaćih TV serija (Beograd), 2011,
• Nagradu za najbolji snimateljski rad na medjunarodnom Festivalu ratnih filmova (Moskva), 2012,
• Nagradu Fipresci Srbija za najbolju filmsku fotografiju u 2013. godini, Beograd, 2014,
• Nagradu za ukupan umetnički doprinos filmskoj estetici, Srpska asocijacija snimatelja i festival “Slika u pokretu”, Beograd, 2016, i dr…

Značajniji snimateljski radovi (dugometražni igrani filmovi):

Variola Vera, Lepota poroka, Na putu za Katangu, Čavka, Art of Terror, Vreme čuda, Belle Epoque, Tito i ja, European stories, Ubistvo s predumišljajem, Müde Weggefährten, Senke uspomena, Sky Hook, Nataša, Jesen stiže Dunjo moja, Buđenje iz mrtvih, Made in Yu, Odbačen, Hitna pomoć, Turneja, Kako su me ukrali nemci,Miris kiše na Balkanu (3 dela), S/kidanje, Psiho seansa, Prokleti pas…

Rođen 22.07.1970. u Beogradu. Filmsku režiju na Fakultetu dramskih umetnosti upisuje 1991. Radio kao asistent na filmu Gorana Markovića “Tito i ja”. Sa kratkim igranim fimom “Rugalice i ubice” učestvuje na Martovskom festivalu u Beogradu 1994. Sledeće godine zajedno sa dvojicom svojih kolega, S. Golubovićem i D. Zečevićem režira omnibus film “Paket aranžman”.

Za svoj deo omnibusa na festivalu u Sopotu 1995. dobija glavnu nagradu za režiju najboljeg filma.

1997. zavšava trogodišnji rad na dokumentarnom filmu o rok grupi Darkwood Dub. Taj film je učestvovao na Martovskom festivalu u Beogradu 1998. god. Paralelno sa tim radi dokumentarne programe za televiziju, muzičke video spotove i sve vrste namenskih filmova.

Diplomira na Fakultetu dramskih umetnosti 1999. godine kao student sa najboljim prosekom iz predmeta filmska režija. Diplomski rad je dokumentarni film o istoriji FDU. Iste godine postaje asistent pripravnik na predmetu filmska režija. Predaje na drugoj godini na FDU na predmetu Filmska režija kao redovan profesor.

Filmovi koje je radio učestvovali su na većini domaćih i više festivala u inostranstvu. Serije koje je režirao spadaju u najgledanije domaće serije u poslednjih dvadeset godina.U periodu od 1999-2004. godine radi emisije i spotove za Anem i televiziju B92. Tokom 2004. režira igranu seriju „Lift“ na RTS-u po scenariju S.Karanovića. A od 2007. režira tv serije „Ono naše što nekad bejaše“ i „Bela lađa“. Najeći uspeh postiže serijom “Cvat lipe na Balkanu“. U januaru 2014 premijerno je prikazan njegov prvi dugometražni igrani film u bioskopima „Kad ljubav zakasni“. Najnovija serija koju je režirao je „Istine i laži“. Od prvog EXIT festivala u Novom Sadu radi kao reditelj televizijskih reklama i promotivnih spotova a od 2005. do 2019. i kao reditelj prenosa koncerta iz glavnog programa festivala. 2017. godine je bio član žirija na „Martovskom festivalu“. a 2018. selektor programa za kratki igrani film na istom festivalu.

Trenutno režira epizode serije “Junaci našeg doba” koja će biti emitovana na RTS-u na zimu 2019.

Filmografija:

• “Junaci našeg doba” (2019 Košutnjak film) igrana serija
• “Grupa” (2019 RTS) igrana serija
• „Istine i laži“ (2018-2019 Tv Prva) igrana serija
• „Sve boje interneta“ (2017 RTS) obrazovna igrana serija
• “Jedne letnje noći“ (2015 Tv Prva-Košutnjak film) igrana serija
• “Samac u braku”( 2014 TV Prva-Košutnjak film) igrana serija
• “Kad ljubav zakasni” igrani film (2014 Košutnjak film)
• “Cvat lipe na Balkanu”(2011-2012, RTS-Košutnjak film) igrana serija
• “Bela lađa” reditelj (2007-2012, RTS-Košutnjak film) igrana serija
• “Ono naše što nekad bejaše” (2007. RTS-Košutnjak film) igrana serija
• “Bela ladja” reditelj saradnik (2006-2007, RTS-Košutnjak film)
• “Stizu dolari” reditelj saradnik (RTS 2005-2006)
• “Lift” (2004. RTS) igrana serija
• “Kad pališ pali bolje” (2004. B92) dokumentarni
• “Mafija ne ubija na uskrs” (2003. B92) dokumentarni
• “Okovani Prometej” (2003. RTS) kratki igrani
• “50 godina Fakulteta dramskih umetnosti” (1998. FDU) dokumetnarni
• “U nedogled” (1998. B92) dokumentarni
• ”150 godina Arhitektonskog fakulteta” (1996.) dokumentarni
• “Paket aranžman”, omnibus film (1995. FDU-MP) prva priča “Mačo trip”.
• “Rugalice i ubice” (1994. FDU) kratki igrani

Željko Joksimović rođen je 20.04.1972. godine u Beogradu. Godine odrastanja i školovanja vezuju ga za Valjevo, mesto iz koga je odlazio da se oproba u svetu muzike i u njega se uvek vraćao kao pobednik. U prilog ovome ide i činjenica da je sa dvanaest godina postao pobednik prestižnog muzičkog festivala u Parizu sa koga je poneo titulu Prva harmonika Evrope.

KRAJ DEVEDESETIH

Njegova profesionalna muzička karijera počela je sa pet godina, a iz godine u godinu imala je isključivo tendenciju uspona. Već sredinom devedesetih godina (1993, 1996 i 1997.) niže uspehe na festivalu Beogradsko proleće kao kompozitor. Njegova kompozicija “Zvone tambure” osvojila je I nagradu 2000. godine na festivalu Zlatna Tamburica u Novom Sadu.

Uspeh koji je zabeležio na festivalu “Pjesma mediterana” u Budvi 1998. sa kompozicijom “Pesma sirena” ( nagrada za interpretaciju ) omogućila mu je put na dva prestižna međunarodna festivala u Belorusiji, u gradovima Mogiljovu i Vitjebsku. Te 1999. na oba festivala osvaja Grand Prix.
Kraj devedesetih se vezuje za njegov rad na polju komponovanja muzike za pozorišne predstave, među kojima su “Mandagra”, “Ljubinko i Desanka”, “Rob ljubavi”, “Pešice”, “Nemam da platim, neću da platim”…

Prekretnicom na polju njegovog solističkog rada u oblasti pop muzike smatra se 2000. kada izdaje svoj prvi album za produkcijsku kuću “CITY RECORDS”. Rezultat tog rada bio je očigledan. Njegov prvi album proglašen je za najprodavanije izdanje “CITY RECORDS”-a u 2000. godini.

EUROSONG

Godine koje slede zadržaće ga u samom vrhu srpske pop muzike. Brojne nagrade koje su usledile nakon prvog albuma opravdale su njegov kvalitet i istrajnost.
Prelomnom godinom u njegovoj karijeri smatra se 2004. kada sa kompozicijom “Lane moje” pobeđuje na nacionalnom izboru za predstavnika Srbije i Crne Gore za “Eurosong”. Nakon dugog niza godina Srbija i Crna Gora dobile su svog predstavnika na ovom prestižnom evropskom takmičenju. Drugo mesto u ukupnom plasmanu na izboru za pesmu Evrovizije u Istanbulu i specijlna nagrada za najboljeg kompozitora tog festivala – THE MACEL BEZENCON Press aword, otvorili su mu put ka vrhu evropske muzičke scene.

Uspeh na “Eurosongu” promenio je tok njegove karijere. Ovaj prelomni momenat dao je poseban pečat njegovom muzičkom opusu i kompozicijama koje nastaju nakon 2004. godine. O tome govore i rezultati koje postiže na polju komponovanja u narednim godinama. Već sledeće godine ponovo se pojavljuje na “Beoviziji” i nacionalnom izboru za predstavnika Srbije i Crne Gore za “Eurosong” sa kompozicijom JUTRO, koju radi za Jelenu Tomašević.

Saradnja i duet sa austrisjkom pevačicom Tamee Harrison na kompoziciji “I live my life for you” zabeležila je veliki uspeh širom Evrope. Izdavačka kuća Worner uvrstila je ovu kompoziciju u kompilaciju na kojoj se pored pomenutog dueta nalaze i numere Robbie Williamsa, grupe ABBA i drugih.

Decembra 2005. godine izlazi ablum koji beleži fanatastičane uspehe i tiraž od preko 500.000 primeraka. Ovaj album kvalitativno predstavlja veliki pomak u njegovoj karijeri. U tom periodu Joksimović se oprobao i kao kompozotor filmske muzike. U saradnji sa produkcijskom kućom “Cobra” radi muziku za film “Ivkova slava”.

Uspeh koji je zabelezio 2004. na “EUROSONGU” ponovljen je i 2006. u Atini, kada sa kompozicijom “LEJLA” koju piše za grupu “HARI MATA HARI” – predstavnika Bosne i Hercegovine na “Eurosongu” osvaja 3. mesto, ali i pestižnu nagradu za najboljeg kompozitora – COMPOSERAWARD 2006. prema mišljenju svih kompozitora – učesnika ovog festivala.

Godine 2004. Željko Joksmović osniva produkcijsku kuću “MINACORD”. Svi uspesi i delovanje u periodu nakon 2004. nastaju u ovom studiju. Danas je produkcijska kuća “Minacord” kuća koja ima viziju da postane jedna od najznačajnijih produkcijskih kuća u regiji, čiji se uspesi baziraju na kvalitetu i stečenom ugledu. Imena poput Željka Joksimovića, Jelene Tomašević i Milene Vučić samo su početak stvaranja jedne velike porodice muzičkih imena. Iste godine pojavljuje se kao kompozitor pobedničke pesme festivala „Sunčane skale“ u Herceg novom – „Kao mlijeko“ koju izvodi Romana.

MINACORD PRODUCTION

Druga polovina 2006. godine je ovu produkcijsku kuću uvela i svet pokretnih slika. Te godine Željko Joksimović potpisuje se kao producent i kompozitor serije „Jet set“ koja je produkcijski prvenac „MINACORDA“, a na festivalu „Sunčane skale“ u Herceg Novom njegova kompozicija „Da l’ ona zna“ koju izvodi Milene Vučić, pobeđuje u obe večeri festivala.Na VI regionalnom radijskom festivalu Balkana, na kome su učestvovale 22 pop zvezde iz čitave regije, a koji je održan u septembru 2007. Grand prix festivala za najslušaniji hit godine dobio je Željko Joksimović za pesmu „Devojka“.

Na najprestižnijem muzičkom festivalu u Srbiji „Beovizija“ 2008. Željko Joksimović se pojavljuje kao kompozitor pobedničke pesme „Oro“ koju izvodi Jelena Tomašević i koja predstavlja Srbiju na „Evrosongu 2008“. Iste godine imenovan je od strane Radio televizije Srbije i EBU za domaćina „Evrosonga 2008.“ zajedno sa voditeljkom „Jutarnjeg programa“ RTS-a, Jovanom Janković.

Snežana Karl je rođena u Beogradu 1977, godine. Najveći deo svoje karijere posvetila je televiziji gde se kao kostimograf i stilista oprobala u svim žanrovima, od informativnih redakcija (YU Info, TV Politika), zabavnog i show programa (Veliki brat, Sve za ljubav, Operacija Trijumf) do emisija o kulinarstvu (Gastronomad). Radila je brojne reklamne kampanje i spotove, pa je igrana struktura bila logičan korak dalje. Prva serija bile su ŽENE SA DEDINJA, sledili su SINĐELIĆI, HORVATOVI (za RTL Hrvatska) i saradnja sa Košutnjak filmom na serijama: JUNACI NAŠEG DOBA, SLUČAJ PORODICE BOŠKOVIĆ, BELEŽNICA PROFESORA MIŠKOVIĆA.

Filmografija:

Montažer

• 2019. Mali trgovac, Junaci našeg doba, Delirijum tremens
  
• 2018. Narodno pozorište u 10 činova
  
• 2017. 33 odgovora
  
• 2013-2017. Otvorena vrata
  
• 2016. Slepi putnik na brodu ludaka, Uoči Božića
  
• 2006-2012. Bela lađa
  
• 2009. Žarkovo priča koja traje
  
• 2007. Ono nase sto nekad bejaše, Bora pod okupacijom
  
• 2006. Dva mirisa ruže
  
• 2005. Lele, bato
  
• 2004. Smešne i druge priče
  
• 2002. Lavirint
  
• 2001. Lola, Ruski beli neimari, Čuvari mira
  
• 2000. Tajna porodičnog blaga
  
• 1998. Porodično blago
  
• 1996. To se samo svici igraju
  
• 1995. Kraj dinastije Obrenović
  
• 1993. Nameštena soba, Srećni ljudi
  
• 1990. Bolji život, Pokojnik, Rok Dezerteri, U ime zakona
  

Nagrade:

• Zlatna Mimoza
• Plaketa grada Beograda
• Zlatna medalja grada Beograda

Veselko Krčmar je direktor fotografije, rođen 1 Marta, 1949 godine u Prijedoru, Bosna i Hercegovina, poznat po svom radu na:

„Lajanje na zvezde“ (1998.)

„Zona Zamfirova“ (2002.)
„Ivkova slava“ (2005.)
„Greh njene majke“ (2009.)

Filmografija:

2013. Šešir profesora Koste Vujića
2012. Portreti: Branka i Mlađa Veselinović
2012. Srbi u Holivudu
2012. Šesir profesora Koste Vujića
2011-2012. Nepobedivo srce
2009-2010. Greh njene majke
2009. Ranjeni orao
2008-2009. Ranjeni orao
2008 To toplo ljeto
2008. Kraljevina Srbija
2008. Kneževina Srbija
2007. Dva
2007. Let U Smrt
2006. Gde cveta limun zut
2005 Lele, bato
2005. Položajnik
2005. Sakupljač
2005 Ivkova slava
2005. Peline djakonije
2004. O štetnosti duvana
2003. Ilka
2002. Akcija Tigar
2002. Novogodišnje venčanje
2002. Tridesetdva kvadrata
2002. Zona Zamfirova
2001. Beograd-Bar via Peking
2001. Na Drini ćuprija – Ivo Andrić
2001. Tesla ili prilagođavanje anđela
2001. Rondo
2001. Virtualna stvarnost
2000. Čekajući Dučića
2000. Dug iz Baden – Badena
1999-2000. Žene, ljudi i ostalo
1999. Balada o hlebu i jabukama
1999. Bez pogovora
1999. Mejdan Simeuna Djaka
1998. Ne miriše više cveće
1998. Nikoljdan 1901. godine
1998. Zla žena
1998. Povratak lopova
1998. Lajanje na zvezde
1997. Ljubav, ženidba i udadba
1997. Pokondirena tikva
1997. Raste trava
1996. Ivan
1995. Devojka iz kabrioleta
1995. Nasleđe
1995. Pismo iz 1920
1995. Provalnik
1995. Simpatija i antipatija
1995. Znakovi
1994. Čovek u praznoj sobi
1994. Tanjavanja
1994. Dnevnik uvreda
1993. Ili kako vam drago
1993. Lakši slučaj smrti
1993. Osmeh Margaret Jursenar
1993. Puh
1993. Roda
1993. Ogledalo pesnika, Marija Cudina
1988-1993. Ostavština za budućnost
1991. Noć u kući moje majke
1989. Dobrica Milutinovic, među nama
1986. Priče sa kraja hodnika
1986. Vrenje
1984. Rijanon
1979. To sam ja: Dragiša Vitošević
1978. Međutim

Serije:

Santa Maria della Salute

Petar Putniković je rođen 29. januara 1953. godine, u Ćupriji. Završio je Fafultet dramskih umestnosti – odsek Filmska i TV montaža u Beogradu, 1980. godine.

Od 1985. do 1991. radi kao docent na FDU, gde predaje Elektronsku montažu. Montažerskim poslom počinje da se bavi 1971. godine na Teviziji Beograd, radom na drami Kupanje. Dalje sledi veliki broj TV filmova i serija: Zašto je pucao Alija Alijagić, Proces Đordanu Brunu, Vaga za tačno merenje, Na putu izdaje, Crni dani, Naše priče, Gospođica Julija, Gospođa ministarka, Brod plovi za Šangaj, Volim i ja nerandže no trpim, Srećni ljudi, Otvorena vrata, Svaštara, Gorski vijenac, itd. Prvu montažu za igrani film Hepi End (Happy End) uradio je 1989. godine, potom su usledili: Bure baruta (1999.), Belo odelo (1999.), Kako je Hari postao drvo (2001.). Nakratko je iskoračio u glumački posao ulogom u filmu Stepenice za nebo (1982.).

Ostvario je trajnu saradnju sa rediteljem Zdravkom Šotrom još od 1972, radeći zabavni serijal Obraz uz obraz, kasnije i mnoge TV filmove a nastavlja na igranim filmovima: Lajanje na zvezde, Zona Zamfirova, Ivkova slava, itd. Na televiziji su tokom četrdesetogodišnjeg zajedničkog rada ostvarili impozantan broj TV serija i drama.

Za montažerski rad na filmu Bure Baruta 1999 na Svetskom filmskom festivalu koji se održavao u Smolensku u Rusiji, nagrađen je Specijalnom Plaketom za montažu, a za film Kako je Hari postao drvo (How Harry Became A Tree), 2002. godine, dobio je na festivalu u Hjustonu od Specijalnog žirija, Grand Prix festivala za najbolju montažu (WorldFest-Houston International Film Festival”- 2002 Special Jury Remi Award).

Školu za primenjenu umetnost zavrsila u Nišu,

Akademiju primenjenih umetnosti odsek kostimografije u klasi profesora Duška Ristića u Beogradu, diplomirala sa desetkom 1976.Za vreme studija asistirala Zorici Ruzic, Beti Gobecki i Mari Finci.

Prvu samostalnu emisiju radila 1975. u muzičkoj redakciji urednice Ildi Ivanji sa rediteljem Dragoslavom Lutovcem. Emisija je nagrađena na TV festivalu u Portorožu.

Najbitnije pozorišne predstave: „Ivkova slava“ Narodno pozoriste Beograd, „Kamen za pod glavu“ Teatar Joakim Vujić“ Kragujevac, „Plavi anđeo“ Madlenijanum Zemun, „Pokondirena tikva“ Teatar Herceg Novi, „Mediteraneo“ Centar za kulturu Tivat, „Don Kihot“ Centar za kulturu Tivat

Slobodne produkcije: „Maaars“, „Kabarett“, „Kerovi“, „Izvinjavamo se mnogo se izvinjavamo“

Filmovi: „Otac ili samoca“, „Una“, „Crna Marija“, „Lovac protiv topa“, „Četrdeset osma – zavera i izdaja“, „Treća sreća“, „Bice bolje“, „Dnevnik uvreda“, „Šesir profesora Vujića“, „Cvat lipe na Balkanu“, „Jedne letnje noći“, „Kad ljubav zakasni“, „Santa Maria della salute“, „Zaspanka za vojnike“, „Dara iz Jasenovca“

Tv serije: „Ono naše što nekad bejaše“, „Ranjeni orao“, „Greh njene majke“, „Cvat lipe na Balkanu“, „Šešir profesora Vujića“, „Nepobedivo srce“, „Samac u braku“, „Jedne letnje noći na Jadranu“, „Santa Maria della salute“, „Kralj Aleksandar Karađorđević“

Nagrade

• Joakim Vujić za predstavu „Kamen za pod glavu“
• Godišnja nagrada ULUPUDS
• Zlatna antena „Šešir profesora Vujića“
• Zlatna antena „Samac u braku“
• Zlatna antena „Santa Maria della salute“
• Fi presci – “ Santa Maria della dalute“

Rođen 1951. u Beogradu. Završio elektrtehničku školu Nikola Tesla 1970. Od 1973. do 2005 zaposlen u Televiziji Beograd(RTS) na poslovima snimanja i obrade zvuka svih televizijskih žanrova, posebno muzičkih i igranih (serijskih) programa. Završio Fakultet dramskih umetnosti na Katedri za snimanje i dizajn zvuka, gde je predavao od 2001. do 2008. Od 2009. do 2013.predavao na Metropoliten univerzitetu u Beogradu. Od 2013 do danas predaje na Fakultetu za medije i komunikacije Univerziteta Singidunum u zvanju vanrednog profesora. Od 1992.g. do danas bavi se i dokumentarnim i igranim filmom kao snimatelj i dizajner zvuka. Sa kolegom Nebojšom Zorićem ima studio za snimanje i dizajn zvuka.
Član je Akademije za filmsku umetnost i nauku.

Radio na sledećim Igranim filmovima:

Lajanje na zvezde, Zona Zamfirova, Pljaćka Trećeg Rajha, Ranjeni orao, Šešir profesora Koste Vujića, Santa Maria della salute, Samac u braku, Branio sam Mladu Bosnu, Kako je Hari postao drvo, San zimske noći, Optimisti, Medeni mesec, Kad svane dan, Zemlja bogova, Gorski Vijenac, Belo odelo, Beli lavovi, Bumerang, Lavirint, Na lepom plavom Dunavu, Belle epokue (Poslednji valcer u Sarajevu),Mala noćna muzika, Bićemo prvaci sveta, Slepi putnik na brodu ludaka, Delirium tremens, Zaspanka za vojnike…

Radio na sledećim dokumentarnim filmovima:

Gde cveta limun žut, Kneževina Srbija, Kraljevina Srbija, Sveti Nikolaj srpski, Sveti Ava Justin, Sveti Vasilije ostroški, Plava grobnica, Simfonija nebeskog velegrada…

Radio na sledećim TV serijama:

Bolji život, Porodično blago, Stižu dolari, Ono naše što nekad bejaše, Svaštara, Ranjeni orao, Greh njene majke, Nepobedivo srce, Kad ljubav zakasni, Šešir profesora Koste Vujića, Cvat lipe na Balkanu, Bela lađa, Zaboravljeni umovi Srbije, Moj rođak sa sela – drugi serijal, Ubice mog oca- treći I četvrti serijal, Državni sližbenik – prvi serijal, Švindleri, Junaci našeg doba…

Profesionalna priznanja:

• Nagrada Taktons za najbolj zvuk u kategoriji igrani TV program,
• Novosadska Arena za najbolji dizajn zvuka u filmu Pljačka Trećeg Rajga,
• Kristalna prizma (AFUN) za najbolji zvuk u filmu Kad svane dan

Rođen je 1952. godine u Beogradu. Diplomirao je na odseku Filmska i TV režija Fakulteta dramskih umetnosti.

Od kraja sedamdesetih se profesionalno bavi filmskom, televizijskom i pozorišnom režijom.

Na televiziji je režirao više stotina emisija svih žanrova, a od igranih serija izdvaja dugogodišnju saradnju sa Sinišom Pavićem u serijama: „Bolji život“, „Porodično blago“, „Stižu dolari“ i „Bela lađa“, kao i serije „Policajac sa Petlovog brda“, „Kako početi početak“ (muzičko-igrana serija za decu).

U pozorištu je režirao četiri mjuzikla: „Briljantin“, „Lutka sa naslovne strane“, „Jubilej“ i „A Chorus Line“.

Režirao je četriri igrana filma: „Nije lako sa muškarcima“, „Bolji život“, “Policajac sa Petlovog brda“, „Prva ljubav Ane Morave“ (u radu).

Pedagoškim radom se bavio na Akademiji umetnosti Braća Karić gde je predavao na katedrama Glume,Produkcije i Televizijske režije.

Od 2000.godine je direktor Pozorišta na Terazijama. Živi i radi u Beogradu.

Zdravko Šotra je jedan od najuspešnijih domaćih TV i filmskih reditelja. Milioni gledalaca širom bivše Jugoslavije, oduševljavali su se njegovim tv serijama, od kojih su najpoznatije : „Obraz uz obraz“, „Glumac je glumac“, „Više od igre“, „Priče iz majstorske radionice“, “ Učitelj“ i druge.

Režirao je više igranih filmova: „Osvajanje slobode“, „Držanje za vazduh“, “Igmanski marš“, “Braća po materi“, „Lajanje na zvezde“, “Pljačka trećeg rajha“, „Ivkova slava“, kao i najgledaniji domaći film u Srbiji svih vremena „Zona Zamfirova“.

Rođen u Beogradu 3. decembra 1954. Posle srednje elektrotehničke škole Nikola Tesla studija na Elektrotehničkom fakultetu u Beogradu i aktivnog članstva u Kino klubu Beograd, 1982. diplomirao na FDU, odsek FTV-kamera. Od 2000 do 2015 profesor FTV-kamere na filmskoj školi Dunav film i na Akademiji umetnosti Beograd. Trenutno je profesor na Filmskoj akademiji Sinergija i Fakultetu za film i medije u Podgorici. Od 1984. član Udruženja filmskih umetnika. Od 2010. član Srpske asociijacije snimatelja SAS i potpredsednik.

Filmografija

Kao direktor fotografije:

• 2017. Žica (Wire), kratki art-documentarni film, reditelj Milica Spasojević
• 2017. Kozje uši (Out of the woods), TV-serijal (4 epizode) reditelj Marko Kostić
• 2017. Kozje uši (Out of the woods), igrani film, reditelj Marko Kostić
• 2015. Jedne letnje noći (One summer’s night), (12 epizoda), reditelj Ivan Stefanović
• 2014. Kad ljubav zakasni (When Love is Late) igrani film, reditelj Ivan Stefanović
• 2013. Samac u braku (Celibater in Marriage), igrani film, reditelj Ivan Stefanović
• 2012. Kako sam postao ja (How I became Me), documentarni TV-serijal, reditelj  Steve Agnew
• 2012. Odabrani (Chosen), kratki film, reditelj Hadži-Aleksandar Đurović
• 2011. Cvat lipe na Balkanu, TV-serijal (13 epizoda), reditelj Ivan Stefanović
• 2010. Mašinica (The Gadget), kratki film, reditelj Marko Kostić
• 2009. Bela lađa, TV-serijal (21 epizoda) reditelji Mihajlo Vukobratović i Ivan Stefanović
• 2008. Gorki plodovi, TV-serijal (32 epizode), reditelj Sinisa Kovačević
• 2008. Maša (Masha), igrani film reditelj Sinisa Kovačević
• 2008. Princ od papira (The Paper Prince), TV-serijal (4 epizode) reditelj Marko Kostić
• 2007. Princ oc papira (The Paper Prince), igrani film, reditelj Marko Kostić
• 2007. Bela lađa, TV-serial (25 epizoda) reditelj Mihajlo Vukobratović  i Ivan Stefanović
• 2006. Bela lađa, TV-serijal (25 epizoda) reditelj Mihajlo Vukobratović
• 2005. Stižu dolari, TV-serijal (20 epizoda) reditelj Mihajlo Vukobratović
• 2005. Aporia (Aporia), igrani film reditelj Aris Movsesijan
• 2005. Princ od papira (The Paper Prince), kratki film reditelj Marko Kostić
• 2005. Dangube TV-serijal reditelj Milorad Milinković
• 2004. Lift (Lift), TV-serijal (10 epizoda) – reditelji Ivan Stefanović i Marko Đilas
• 2003. Stizu dolari, TV-serijal (20 epizoda) reditelj Mihajlo Vukobratović
• 2003. Kazneni prostor, TV-serijal (13 epizoda) reditelj Marko Sopić
• 2002. Jedan na jedan, igrani film reditelj Radivoje Andrić
• 2000. Porodično blago (Family treasure), igrani film i TV-serijal (10 epizoda) reditelj Mihajlo Vukobratović
• 1999 Beograd pod bombama (Belgrad, Belgrad!) reditelj Aleksandar Baširov
• 1999. Kao samoga sebe (As Thy Self), reditelji Vladislava Vojnović i Miloš Spasojević
• 1997. Tri palme za dve bitange i ribicu (Three palms for two scoundrels and fish), igrani film reditelj Radivoje Andrić
• 1996. Tri letnja dana (Three summers days), igrani film reditelj Mirjana Vukomanović
• 1995. Vecita slavina (Eternal faucet) TV-film igrani film reditelj Mirjana Vukomanović
• 1994. Policajac sa Petlovog brda (Rooster Hill cop), TV-serijal (6 epizoda) reditelj Mihajlo Vukobratović
• 1993. Raj (Paradise), TV-film reditelj Petar Zec
• 1993. Zlostavljanje (Mistreating), TV-film reditelj Petar Zec
• 1991. Hajde da se volimo 3 (Let’s make love 3), igrani film reditelj Stanko Crnobrnja
• 1990. Poslednji krug u Monci (Last lap in Monca), igrani film reditelj Aco Boskovic
• 1989. Hajde da se volimo 2 (Let’s make love 2), igrani film reditelj Stanko Crnobrnja
• 1988. Najbolji (The Bests), igrani film reditelj Dejan Sorak
• 1988. Sentimentalna prica (Sentimental story), TV-film reditelj Nikola Ćurčin
• 1988. Kuća pored pruge (House next to railway), igrani film reditelj Žarko Dragojević
• 1988. Kraj partije (End of the Game), TV-drama reditelj Zlatko Sviben
• 1987. Tesna koža (Tight skin), igrani film reditelj Milan Živković
• 1987. Slučaj Harms (Harms Case), feature film directed by Slobodan Pesic
• 1987. Vidim ti ladju na kraju puta (I can see your ship on the end of the trip), TV-film reditelj Miloš Radović
• 1986. Poslednja priča (The last story), TV-film reditelj Miloš Pavlović,
• 1986. Majstor i šampita (Maestro and whipped cream pie) igrani film reditelj Svetislav Bata Prelić
• 1984. Tajvanska kanasta (Taiwan Canasta), igrani film reditelj Goran Markovi

Svi ovi flmovi prikazani su na domaćim i svetskim festivalima (Kan, Berlin, Montreal, Karlove Vari, Moskva, Atina, Nju Delhi, Istambul, Tel Aviv, Motrej, San Francisko) i na mnogima su bili nagrađivani. Za Slučaj Harms Miloš Spasojević dobio je na berlinskom filmskom festivalu Prix Future specijalnu nagradu Joseph von Sternberg za unapređenje filmskog izraza.